Zločin u Paulin Dvoru desio se 11. decembra 1991. godine kada su pripadnici 130. Brigade hrvatske vojske upali u kuću Andrije Bukvića u Paulin Dvoru, gde su prethodno bili zatvoreni civili, meštani ovog sela, koji su u noći 11. na 12. decembra ubijeni.
Naime, meštani Paulin Dvora nakon početka ratnih dejstava nisu se oružano organizovali, a kada su u selo početkom septembra došli pripadnici hrvatskog MUP-a deo stanovništva je izbegao u Srbiju i Bosnu, a deo je ostao u selu. Početkom novembra došlo je do značajnijeg povećanja hrvatskih snaga u selu nakon čega je preostalo stanovništvo zatvoreno u dve kuće.
Do zločina je došlo oko 21 čas 11. decembra u jednoj od dve kuće u kojima su bili zatvoreni meštani, a iste noći tela ubijenih odvezena su iz sela i u početku skrivana u vojnom skladištu Lug kod Čepina.
– Kada sam došao u oslobođeno selo od svih pobijenih kod štale kuće broj 51, udaljene dvadesetak metara, pronašao sam jedno izmasakrirano telo. Bila je to moja sestra Vujnović Dara, rođena Sudžuković – izjavio je 1992. godine Novica Sudžuković čiji su roditelji Božo i Marija kao i pomenuta sestra Dara ubijeni navedene noći.
– Smatram da nije nevažno napomenuti da sam, bojeći se onog najgoreg, zahtevao od jugoslovenskog Crvenog krsta pomoć i to ceo novembar i u decembru do samog čina zločina kako bi se omogućilo meštanima da napuste selo i sačuvaju živote. Na žalost, bez uspeha – naglasio je tada Sudžuković.
Pored njegovih roditelja i sestre u ovom zločinu ubijeni su i Milan Labus, Vukašin Medić, Spasoje i Milica Milović, Boja Grubišić, Milena Rodić, Anđa i Boško Jelić, zatim Draga, Mitar, Mile, Bosa i Petar Katić te Jovo Gavrić, svi oni srpske nacionalnosti kao i Karlo Kećkeš mađarske nacionalnosti. Takođe, iz kuće u kojoj se desio zločin, sutradan nestala je bolesna i nepokretna starica Milka Lapčević (81) čije je telo u martu 1992. godine nađeno 2,5 kilometra od kuće, u blizini sela Hrastin.
Suđenje trajalo deset godina- bez osude po komandnoj odgovornosti
Iako je ubrzo nakon zločina pokrenuta istraga o njemu se počelo govoriti tek 1996. kada su se za njega počeli zanimati haški istražioci. Zbog te činjenice tela ubijenih su u januaru 1997. godine prebačena u plastičnim buradima u Liku, nedaleko od Gospića, sve sa namerom kako bi se zataškao zločin i sakrili tragovi. Grobnicu su 2002. godine pronašli i ekshumirali istražioci Haškog tribunala, a godinu dana kasnije tela ubijenih identifikovali su članovi porodica na Zavodu za sudsku medicinu u Zagrebu. Tela ubijenih sahranjena su u zajedničku grobnicu u Paulin Dvoru dok su posmrtni ostaci Milke Lapčević identifikovani 2006. godine i sahranjeni na Centralnom groblju u Osijeku.
Za ovaj zločin 2013. godine suđeno je tek dvojici izvršilaca iako su indicije da je u njemu učestvovalo više pripadnika hrvatskih snaga. U procesu koji je trajao više od deset godina Nikola Ivanković zvani Danguba osuđen je na 15 godina zatvora, a drugooptuženi Enes Viteškić na 11 godina.
U centar medijske pažnje Paulin Dvor došao je 2010. godine kada su ovo mesto i Vukovar posetili tadašnji predsednici Srbije i Hrvatske Boris Tadić i Ivo Josipović. Nakon njihovog odlaska iz Paulin Dvora više niko ne pominje zločin u ovom mestu, a završetkom suđenja dvojici izvršilaca niko više ne traži ostale izvršioce kao ni one koji su ovaj zločin naredili i one koji su ga zataškavali.
