ZLATICA MIŠKIĆ (1933 – 2023)

Zlatica Miškić rođena je 19. januara 1933. godine, od oca Nikole Vlajkovića iz Ostrova i majke Spase Sremac iz Borova. Drugi svetski rat dočekala je sa svojom porodicom u Vukovaru, a nakon rata, sa nepunih 15 godina priključila se zbrinjavanju ranjenika u vukovarskoj bolnici. Svoj put nastavila je i u radnim akcijama koje su potom usledile, najpre na izgradnji pruge Brčko – Banovići, a potom i na mnogim drugim radnim akcijama širom tadašnje Jugoslavije.

U kasnijem periodu, teta Zlata, kako su je svi zvali, opredelila se za rad u socijalnoj zaštiti, a sredinom pedesetih godina prošlog veka zasnovala je i porodicu. Takođe, bila je na čelu opštinske organizacije Crvenog krsta, predsednica konferencije za društvenu aktivnost žena, odbornik u Skupštini opštine Vukovar i član odbora SSRN-a u gradu i mesnoj zajednici.

Za svoj društveni rad teta Zlata je dobitnik i brojnih priznanja kao što su odlikovanje za humani i volonterski rad u Crvenom krstu Hrvatske koje joj je dodelio 1970. godine Crveni krst Jugoslavije. Zatim je usledilo odlikovanje „Kata Pejnović“ za rad na omasovljenju žena u društvenim organizacijama i za društveno-humanitarni rad. Povodom 50 godina volonterskog i humanitarnog rada 2014. godine dodeljena joj je zlatna značka i povelja Crvenog krsta Hrvatske. Tri godine kasnije dobila je povelju Veća srpske nacionalne manjine Vukovarsko-sremske županije kao i zahvalnicu Udruženja antifašističkih boraca i antifašista grada Vukovara.

Više od 20 godina vodila je Udruženje penzionera „Vukovar novi“ sa kojim je provodila brojne akcije i aktivnosti na teritoriji Vukovara, uspostavljala kontakte i saradnju sa drugim sličnim organizacijama u okruženju kao i u zemljama regiona.

- Svake godine imamo naš projekat prema gradu Vukovaru u kome su ucrtane sve aktivnosti. To su naša zdravstvena predavanja, pesničke večeri, druženja i putovanja, socijalni rad po pitanju obilaska svih socijalno ugroženih, starih i nemoćnih, svih onih koji su smešteni u domovima, te udomiteljskim porodicama. Vodimo brigu o svim starim ljudima i to naše udruženje radi dvadeset godina. Družimo se i najvažnije nam je da radimo, a humanost i ljudskost su na prvom mestu – izjavila je pre dve godine.

Neumorna teta Zlata Miškić često je isticala da se institucionalno malo vodi briga o starima, nemoćnima i od društva često zaboravljenima. Zato je obilazila svoje članove u vreme praznika, razgovarala sa njima i pružila im potrebnu nadu i utehu iako i sama bez službenih prostorija i adekvatnih uslova za rad, što je često isticala u nadi da će joj neko nekada ispuniti dato obećanje.

Udruženje „Vukovar novi“ na njenom odlasku broji gotovo 400 članova, od kojih se oko 120 nalazi po domovima, što državnim, što privatnim, a 60 ih je socijalno ugroženo.

Teta Zlata je i sama svoje poslednje dane provela u staračkom domu, gde je i umrla.